Ik ga werken bij Automattic

Read the English version

Na 8 jaar trek ik eind augustus de deur van de VRT achter me dicht. Acht boeiende jaren, waar ik in een volgende blogpost nog wel uitgebreid op terugkijk.

Op 5 september begin ik te werken als Software Engineer bij Automattic, het bedrijf van Matt Mullenweg, de bedenker van WordPress. Ze maken naast WordPress.com (een hostingplatform voor WordPress) ook nog Tumblr, WooCommerce, Pocket Casts, Day One en een hele hoop andere topproducten.

Hoe ik daar beland ben

De vele lockdowns de afgelopen twee jaar hebben ook op mij wel wat invloed gehad. Hele dagen thuiswerken toonden me dat werken ook anders kan dan ik tot dan toe dacht. Niet langer twee uur per dag in de auto zitten was een verademing, net zoals de kinderen rustig naar school kunnen brengen of halen.

Een jaar of vijf geleden heb ik The Year Without Pants over Automattic gelezen. Dit boek gaat over hoe ze bij Automattic dat thuiswerken altijd al hebben gedaan. Hoe ze kleine teams hebben, overal ter wereld, die volledig zelfsturend zijn. Teams die 49 weken per jaar thuiswerken, en die elkaar de resterende drie à vier weken in het echt ontmoeten. Dat doen ze tijdens enkele bijeenkomsten, waarbij het hele team samenkomt in een Airbnb ergens ter wereld.

Het boek gaat natuurlijk over veel meer dan thuiswerken alleen. Het gaat ook over hoe Automattic sterk inzet op bedrijfscultuur, en hoe het erin slaagt om die te blijven installeren, hoe groot ze ook worden. Snel itereren op ideeën, falen incorporeren en mensen die werken op het product alle mogelijke vrijheid geven zijn maar enkele van hun drijfveren.

Naast hoe vet ik hun hele manier van werken vind, was er nog iets wat me nog meer aantrok. Hun slagzin is echt 100% mijn ding.

We are passionate about making the web a better place.

Ik geloof zelf meer dan ooit in een open web. Weg van de walled gardens van de Metas, Googles en Apples van deze wereld. Betaald worden om daaraan te kunnen meewerken klinkt dan ook als een droom. Alle producten die Automattic maakt passen in die visie, en het lijkt me dan ook fantastisch om hier aan te kunnen bijdragen. Op een buitengewoon grote schaal, want WordPress drijft bijna een half miljard websites aan. Het meeste werk dat Automattic doet vloeit op één of andere manier terug naar het open-source WordPress project.

Een sprong in het diepe

Op een gegeven moment werd het me duidelijk dat het tijd voor iets nieuws was.

Toevallig had ik net een ontzettend interessant interview met de oprichter van Automattic (Matt Mullenweg) gelezen. Negen jaar na het boek bleek Automattic nog op exact dezelfde manier te werken. Maar groter, veel groter. Ondertussen zijn ze uitgegroeid tot een bedrijf van bijna 2000 medewerkers, waarvan er een 700-tal in 2021 zijn aangeworven. En ze blijven groeien, dus ze zoeken constant nieuw volk.

Mijn interesse was geprikkeld, en wie niet waagt, blijft maagd, dus zonder hoop op een antwoord besloot ik mijn sollicitatie in te sturen.

Codetest

Enkele dagen later ontving ik een mail om me te zeggen dat ze onder de indruk waren, en dat ik naar de volgende fase mocht ????. Ik werd uitgenodigd op de Slack van Automattic, kreeg heel wat leesvoer over het aanwervingsproces en werken voor Automattic, en kreeg een coding challenge voor de kiezen.

Die challenge, waar je een uur of 4 à 5, over doet was leuk. Ik kreeg toegang tot een git-repository met daarin een klein project waarvoor ik enkele aanpassingen moest doen. Allemaal in pure vanilla JavaScript, zonder frameworks en met amper tooling. Zodat je kan bewijzen dat je de basis kent.

Naast het coderen bekijken ze hier ook de manier van communiceren. Want communicatie is onmisbaar in een bedrijf waar iedereen thuiswerkt.

I will communicate as much as possible, because it’s the oxygen of a distributed company.

Automattic creed

Trial

Tijdens het wachten op mijn resultaat van de codetest werd ik zenuwachtig. Er zijn online genoeg blogposts te vinden van mensen die het niet haalden, of pas na twee of drie keer.

Het moment dat ik te horen kreeg dat ik doorging naar de volgende fase was dan ook pure euforie. Gecombineerd met imposter syndrome.

De volgende stap in het proces was een betaalde proefperiode. Hierin krijg je een project waarvoor je betaald wordt. Niet tegen je uiteindelijke loon, maar tegen $25/uur. Dit viel al een geluk net tijdens de paasvakantie, waardoor ik hier goed aan kon doorwerken.

Je krijg in deze stap ook een trial lead toegewezen, waarmee je kan pingpongen over details. Ik heb met de mijne (hey Dan!) een keer een Zoom-call gedaan, waarin hij het hele project overliep en me benadrukte dat ik het moest bekijken als echt werk, en niet als een test. Wat een hele goede tip was, want anders had ik mezelf in details verloren. Al onze andere communicatie vond plaats over Slack en P2.

Wanneer je begint aan je trial krijg je ook toegang tot de Field Guide, dit is een website met daarop alles gedocumenteerd wat je maar moet weten over werken bij Automattic. Dat gaat van alle voordelen tot learnings over de beste bureaustoelen. Toen ik dit allemaal las, begon ik te dromen over daar effectief werken. Gevaarlijk, want ik moest natuurlijk nog altijd mijn opdracht tot een goed einde brengen.

Mijn opdracht bestond uit twee delen, die 1 voor 1 moesten uitgevoerd worden.

1. Een probleem in React oplossen. Dit was (expres) veel complexer dan het zou moeten zijn, en hier heb ik echt wel even op moeten kauwen. Maar eens ik het zag was het eigenlijk snel opgelost.
2. Een serieuze brok systeemanalyse en architectuur. Dit ligt buiten mijn comfort zone, maar is iets wat ik eigenlijk best graag doe. Het liet me ook toe om mijn kennis van moderne Web API’s te tonen.

Naast coderen was mijn trial vooral schrijven. Mijn P2 vulde zich al snel met posts en comments heen en weer. Het was even wennen om echt elke gedachte neer te schrijven, en zeker om dat in het Engels te doen, maar het is handig – want assumpties worden snel bevestigd of ontkracht.

(Eeuwig dank aan Grammarly en LanguageTool om mijn Engels beter te maken)

Na 17 uur en 23 minuten liet ik weten klaar te zijn. Toen begon weer de waiting game. Ik had mezelf er al bij neergelegd dat het niets zou worden. Toen kwam ergens midden in de nacht dit bericht:

Nooit verwacht ik erdoor ging zijn. Hierna ging het allemaal snel. Er volgende nog een aangenaam gesprek met iemand van Developer Experience (hi Kevin!) waarin een geschikt team werd gezocht. Daarna een gesprek met iemand van HR (hi Caron!) waarin we onze verwachtingen naast elkaar legden, en enkele modaliteiten regelden. En dan zat er een voorstel in m’n mailbox.

Welcome to the chaos*

Nadat ik getekend had, begon Automattic zich als de grot van Alibaba voor mij te openen. Ik werd voorgesteld aan mijn team, kreeg toegang tot de volledige Slack en kon een hele hoop P2s beginnen te lezen. Ik mocht ook direct mijn laptop en scherm bestellen, en kreeg een leuk welkomstpakket met de post opgestuurd.

(* met deze zin begint de Field Guide)

Aftellen

Binnen een dikke drie maanden begin ik dus. In een team (team Apex) dat zich vooral bezighoudt met zaken die het maken van content makkelijker en beter maakt. Zoals blokken voor de fantastische editor uitwerken. Een team dat er nu al de max uitziet.

Ik kijk enorm uit naar deze nieuwe uitdaging. Ik ga veel zaken missen, zoals het geweldig team waar ik elke dag op VRT mee samenwerk. Ik heb ook een ander fantastisch aanbod hier in België laten schieten voor dit avontuur. Twee beslissingen die niet makkelijk waren.

Maar het voelt als iets wat ik gewoon moet doen. Werken aan een beter en opener Internet is op mijn lijf geschreven. Dat ik dat kan doen van thuis uit, en een paar keer per jaar de wereld mag verkennen is mooi meegenomen.

Het hele aanwervingsproces was ontzettend leuk. Iedereen met wie ik in contact kwam was buitengewoon vriendelijk en gaf me het gevoel welkom te zijn. Bij elke stap kreeg ik ook duidelijke en faire feedback. Ben je toevallig ook geïnteresseerd in een job bij Automattic? Bekijk de openstaande vacatures. Ik kan de sprong in het diepe alleen maar aanraden.

I am in a marathon, not a sprint, and no matter how far away the goal is, the only way to get there is by putting one foot in front of another every day.

The Automattic creed

---

Begin jaren ’00 was ik een fervent blogger. Ik heb toen WordPress weten opkomen, en was zelf een vroege gebruiker. De allereerste versie van Wannabes draaide erop, en ik heb toen veel geploeterd in de code om zaken gedaan te krijgen. Dat ik nu, 20 jaar later, kan werken op WordPress.com is onbeschrijfelijk.

Een slimme man zei ooit “You can’t connect the dots looking forward; you can only connect them looking backwards”. Ik begin te denken dat hij gelijk heeft.